Salkantay/Inkatrail
Blijf op de hoogte en volg Tiemen
05 Augustus 2012 | Bolivia, La Paz
Daar was ie dan, de tocht der tochten; een week lang door de bergen trekken met op dag 2 de beklimming van de Salkantay berg van bijna 5000 meter hoog. Eindpunt; de oude incastad Machu Picchu. Schitterende natuur en een enorm leuke groep met gekke Brazilianen, Amerikanen, Dutchies en ja aber naturlich... Duitsers. Dag 1 was even warmdraaien met 8 uur lopen en 1000 meter stijging. Vooral het laatste uurtje was pittig omdat we het kamp na 6 van de 8 uur al zien liggen en het dan dichtbij lijkt, maar vervolgens nog 2 uur bergje op en bergje af hobbelen is. Eindelijk in het kamp gekomen is iedereen bek af en duikt iedereen na het eten zo rond 21 uur direct de tent in. Ik pas met mn lengte weer eens niet in de tent, zelfs diagonaal niet en het dunne slaapmatje zorgt ervoor dat de kou in je lijf trekt (-5 tot -10 daar op die hoogte) Door de besneeuwde bergtoppen en de felle maan is er meer verlichting dan ze in Rotterdam bij nacht kunstmatig voor elkaar krijgen en dus lijkt het wel een poolnacht en doe ik geen oog dicht, iets wat voor velen herkenbaar lijkt de volgende ochtend wanneer we om half 6 aan het ontbijt zitten. Om 6 uur vertrekken we voor de beklimming van de Salkantay. Al snel blijkt dat de3 gids niet gelogen heeft, aan de voet van de berg zakt de moed me al in de schoenen, het gaat steil, steiler, steilst omhoog. Maar, zegt de gids in gebrekkig Spaans-Engels, you are Inka warriors en dus de tas op de rug en gaan. Ik merk dat mn oventje brand als een gek en dus vliegt er in de ochtend een enorme hoeveelheid aan brood, chocola, water, fruit en tussendoortjes naar binnen en alzo ging de beer de berg op, door de Amerikanen al bestempeld als the animal en Dutch Milk. Op het laatste stukje was het zuurstofgehalte zo laag en de berg zo steil dat ik 10 stappen kon doen en dan even moest stoppen om adem te vergaren. Het bleek dus waar dat zoals vooraf gedacht mn longetjes en het nieuwe hoogteverschil mn grootste vijanden zouden zijn. De eerste beklimmers zaten al te drinkien, te lachen en te kletsen op de top, terwijl ik in de gloeiend hete zon nog met de laatste paar 100 meter aant zwoegen was. Het leek de Massada wel, als een Romein zwoegen en toezien hoe water, rust en vrolijkheid hoogtij vieren op de top. Ondertussen leek ik maar niet dichterbij te geraken. Ook begon mn oude beenblessure van krap 2 jaar terug op te spelen en daar maakte ik me eigenlijk meer zorgen om. Even later had ook ik de top bereikt en eerlijk is eerlijk, dat was toch wel weer een nieuw hoogtepunt in mn leven. Daarna begonnen we aan de daling die over droge rivierbeddingen ging met veel ongelijke stenen en slipperig gruis waardoor mn been nieuwe opdoffers kreeg en ik blij was dat we met de lunch even konden rusten en mn bord pasta nieuwe energy gaf, hoewel ik wist dat het slechts voor een uur wandelen genoeg zou zijn. Na de lunch wandelden we de klimaatovergang naar de Jungle in, apart om die grens in flora, fauna, en klimaat waar te nemen. En daar kregen we zowaar na 25 dagen zon de eerste 3 druppels regenj, wat een genot! Die nacht werd weer kramperen in de tent en geen oog dicht doen. Die dagen daarna was afzien met een inmiddels ingepakte enkel en vrij pijnlijk. Ik kon het groepstempo niet bijbenen en dus hele stukken alleen afleggen en af en toe wachtte er iemand die me dan even op sleeptouw kon nemen. Gek genoeg waren deze dagen zwaarder dan de beklimming van 10 uur op dag 2. Maar het was het allemaal waard en ik kwam om te lopen dus ik wilde niet opgeven. Heerlijk dat we tussendoor naar de hotspring gingen. Een warme bron die uit de bergen ontspringt en opgevangen wordt in 2 zwembaden. Heerlijk bijkomen, pootje rust geven, en al dobberende genieten van het uitzicht op de bergen, priceless!
De laatste nacht sliep ik zowaar 2 uurtjes en de volgende ochtend startten we om half 5 met lopen naar Machu Picchu zodat we daar met zonsopgang en voor het massatoerisme zouden zijn. Dikke 2000 trappen die ik nu ik zover was gekomen natuurlijk moest lopen met mn eigenwijze, koppige hoofdje, en dus heb ik mn pootje maar de berg opgejaagd. Maar het was prachtig om in het duister met al die dansende zaklampjes omhoog te gaan. Prachtige plaatjes geschoten van de vertrekkiende wolken en opkomende zon boven de illustere stad. Tegen het eind van de morgen werd het drukker en drukker en had mijn been het volledig gehad en dus zijn we vertrokken naar beneden om daar wat te eten met de groep en het zwemgeweld van de omlypische kanjers te aanschouwen.
Wat een tocht besefte ik toen. We kanjers did it!
De laatste nacht sliep ik zowaar 2 uurtjes en de volgende ochtend startten we om half 5 met lopen naar Machu Picchu zodat we daar met zonsopgang en voor het massatoerisme zouden zijn. Dikke 2000 trappen die ik nu ik zover was gekomen natuurlijk moest lopen met mn eigenwijze, koppige hoofdje, en dus heb ik mn pootje maar de berg opgejaagd. Maar het was prachtig om in het duister met al die dansende zaklampjes omhoog te gaan. Prachtige plaatjes geschoten van de vertrekkiende wolken en opkomende zon boven de illustere stad. Tegen het eind van de morgen werd het drukker en drukker en had mijn been het volledig gehad en dus zijn we vertrokken naar beneden om daar wat te eten met de groep en het zwemgeweld van de omlypische kanjers te aanschouwen.
Wat een tocht besefte ik toen. We kanjers did it!
-
06 Augustus 2012 - 19:19
Aat:
Zooo Tiemen, wat een verhaal weer! Respect joh hoe je die berg bedwongen hebt! Wat een avontuur! Het is leuk om te lezen dat je het zo naar je zin hebt! Geniet ervan! Hier zijn wij weer aan het werk geslagen na een heerlijke vakantie!
Liefs, Aat -
06 Augustus 2012 - 19:40
De Kluijvertjes:
Ha die Tiemen,
We staan versteld van onze buurjongen, wat een krachtpatser zeg!
Nee hoor, we vinden het heel bijzonder wat jullie allemaal ondernemen en meemaken. Leuk om dat zo op afstand ook steeds min of meer mee te beleven. Heel veel succes verder en geniet er maar van.
Groetjes van de buurtjes van nr. 21. -
06 Augustus 2012 - 20:43
Oma Doena:
Fantastisch Tiemen,wat een prestatie, petje af voor je.
We lezen je stukjes met veel plezier. Kijken al weer uit naar
je volgende belevenissen.
Dachten dat wij al eens een bergje bedwongen hadden, maar
jij hebt ons grandioos verslagen.
Fijne tijd verder, groetjes van opa en oma. -
08 Augustus 2012 - 15:01
Willeke:
Ha Tiem,
Wat ontzettend leuk om al je verhalen te lezen en het zo te volgen.
Hoop dat je inmiddels weer wat bijgekomen bent van deze inspanningen.
Ik ben iig trots op je! Have fun! Xx Willeke -
23 Augustus 2012 - 14:42
Dineke:
Topperss!!! Respect hoor.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
